فهم تجربۀ زیسته زنان بی‌خانمان

چکیده بی‌خانمانی ازجمله مسائل اجتماعی قابل‌توجهی است که در عصر حاضر اکثر کشورهای جهان اعم از توسعه‌یافته و توسعه‌نیافته درگیر آن هستند و در سطح جامعه ایران و بالاخص در سال‌های اخیر به شکل جدی‌تری گسترش‌یافته است. شناخت مسائل و مشکلات این گروه، می‌تواند برنامه‌ریزان اجتماعی را در طراحی سیاست‌های اجتماعی کارآمد یاری رساند. ازاین‌رو، مطالعه حاضر به بررسی تجربه زیسته زنان بی‌خانمان با محوریت مسائل و مشکلات اجتماعی که در حین بی‌خانمانی با آن درگیر بوده‌اند، نیز پرداخته است. داده‌های این تحقیق از طریق روش تحقیق کیفی و با استفاده از تکنیک‌های مصاحبه و مشاهده گردآوری‌شده است. روش‌شناسی تحقیق، پدیدار شناختی است. حجم نمونه 18 نفر می‌باشد. افرادی که همگی در یک ملاک خاص مشترک‌اند و آن تجربه بی‌خانمانی است. تجزیه‌وتحلیل اطلاعات به روش ولکات انجام شد و 7 تم اصلی استخراج شد که در واقع نشانگر تصویری سازمان‌یافته از تجربیات زنان می‌باشد. این تم‌ها عبارت‌اند از: اعتیاد و تداوم بی‌خانمانی، استراتژی تلاش برای بقاء، قربانی جرائم و آزار چندگانه، شکل‌گیری احساسات منفی، طرد اجتماعی، ناکارآمدی شبکه‌های اجتماعی و هم‌رویدادی محرومیت‌ها. در نهایت می‌توان گفت، زنان بی‌خانمان دارای شرایط و وضعیت بسیار دشواری هستند که آن‌ها را در مقابل آسیب‌ها و تهدیدهای ناشی از بی‌خانمانی، آسیب‌پذیر می‌کند. در واقع آن‌ها به حدی درگیر تجربیات منفی ناشی از بی‌خانمانی شده‌اند که اولاً تداوم بی‌خانمانی آن‌ها را در پی داشته است و ثانیاً امکان رهاشدگی از شرایط منفی را برای آن‌ها دشوار نموده است.